คิดแล้วใจหาย...

คิดแล้วใจหาย อีกสองสามวันจะไม่ได้เห็นท่านผู้นำในเครื่องแบบสีขี้ม้า

และอาจไม่ได้ยินถ้อยคำแกร่งกล้าแข็งปั๋งกันอีก

เพราะท่านต้องเปลี่ยนไปใส่สูทผูกเน็คทาย ในมาดบิสสิเนสสไตล์ Chief Executive ให้เหมาะกับการฟัดเหวี่ยงกับปัญหาเศรษฐกิจติดปลัก Recession แห่งชาติ

ยกตัวอย่างแค่สองเรื่องที่หดหายไวกว่าพวกแอ็คทิวิสต์ก็คือ รายได้การบินไทย กับราคายาง

การบินไทยนั้นท่านรองฯ จั่นตองกำลังเอาอยู่ แว่วว่าเตรียมกู้มาแก้สภาพคล่อง ๒ หมื่น ๗ พันล้านเท่านั้น

(ออมสินไม่ให้กู้ไม่เป็นไร เดี๋ยวรัฐบาลใหม่จัดการรวมสองแบ๊งค์รัฐบาลได้แล้วก็เลิกหือไปเอง)

ประเดี๋ยวปีหน้าก็ได้กำไร ๓ หมื่นล้านตามประมาณการ

แต่ปีนี้ขอปรับลดจำนวนพนักงานก่อน สักพันห้าร้อยคนเป็นไง ปีต่อๆ ไปครั้งละพันสองจนครบ ๖,๐๐๐ คน

(ทำเอาพวกสลิ่มทีมนกหวีดมิตรรักลุงกำนันพากันวี้ดว้าย ด้วยความสะใจว่าการปฏิรูปที่เรียกร้องเป็นจริงแล้วใกล้ตัว)

ส่วนเรื่องราคายางก็เป็นอย่างที่ท่านผู้นำว่าไว้ ปลูกมากไปราคาก็ตกสิ ยังจะมาโอดครวญน่ารำคาญ

ไม่รู้หรือไรท่านผู้นำเขามองกาลไกล ไม่เชื่อไปถามหมอตุลย์ดูได้

แต่ไอ้ที่เขาโต้-ตอก-ศอกกลับอย่าไปให้ราคา พวกนี้หัวหมอชอบคิดมากมายไกลตัว

แต่ถ้ายังอัดอั้นกลั้นไม่อยู่ก็ออกมาเลยพี่น้อง ใส่ชุดดำพบกันจันทร์นี้ที่หน้าอำเภอ